6.

Λοβοτομές γέμισε σήμερα το ποτήρι μου.
Φταίνε μάλλον η ώρα κι ο καιρός.
Όταν κάτω από μια γέφυρα περνάς,
είν’ άσχημο να σε χτυπούν στο φρύδι.
Καίγοντας οι διακόπτες από το γκρίζο μέλι
γκρεμίζουν ερωτικούς μικρούς εφιάλτες.
Κι εγώ
απογειώνομαι στα έγκατα τ’ουρανού.
Είμ’ ένας φασιανός διάφανος και σταυρικός.
Που μια «έβγα» δε βρήκε στη γειτονιά του.
Κι άφησε τις κάλτσες στο υπόγειο.
Έτσι περνάνε οι μέρες αυτές.
Νόημα γεμάτες, λογική κι ουσία.
Η ζωή εκτυλίσσεται σε τρίγωνα.
Κάπου-κάπου και σε κλίμακες κυλιόμενες.
Αλλά κανείς δεν αγαπά να επιθέτει υπόθετα.
Κάνουν κακό στην κόρα της κρίσης,
λιώνοντας σαν τσιμεντένιοι κρίκοι.
Που θά’λεγε κι ο ποιητής ...