8.

Δεν υπάρχεις.
Σε αγγίζω στη μέση,
μα είναι όλα αντίστροφα,
σαν περισπωμένη
σε ρούχα πολυκαιρισμένα:
αλμυρά, καρπερά, γοερά.
Είσαι το πιο θαμπό μου παράδοξο.
Και το λαμπρότερο.

7.

Μυρμήγκια
στα κράνη μοιραία.
Δεν κινούνται, αιωρούνται.
Μία δεσμίδα από σφαίρες μιμούνται.
Μια πεταλούδα ευνουχίστρια,
πίσω από μια φθαρμένη ερπύστρια
καλεί ταχέως ενισχύσεις
ένα κοπάδι από εκκλήσεις.
Τον πόλεμο αν βλογιοκόψουμε,
ίσως αύριο κατασκηνώσουμε.
Είναι η φωτιά τον Ιούλιο
πάντα επικίνδυνη, Χούλιο.